این یادداشت به قلم دکتر رضا امیدی استاد دانشگاه تهران می باشد؛

در سال‌های اخیر نزدیک به ۱.۵ میلیون نفر در آزمون ورودی دانشگاه شرکت می‌کنند. اما در بالاترین برآورد حدود ۲۰ درصد این دانش‌آموزان برای ورود به دانشگاه انگیزه دارند و رقابت اصلی برای کسب حداکثر ۵۰ هزار صندلی باکیفیت‌تر در رشته‌ها و دانشگاه‌های برتر است. به همین دلیل شاهدیم که در این سال‌ها بعضاً ۵۰ درصد نفراتی که در کنکور مجاز به انتخاب رشته می‌شوند، انتخاب رشته نمی‌کنند.

به دلایل مختلفی به‌تدریج گروه‌هایی از دانش‌آموزان در حال عبور از کنکور هستند و تمایل چندانی برای ورود به دانشگاه ندارند. این پدیده صرفاً ماهیت طبقاتی ندارد و شواهدی وجود دارد که حتی در مدارس خصوصی سطح بالا نیز این بی‌انگیزگی وجود دارد. در یک تصویر اولیه و کلی می‌توان عامل‌ها و روندهای زیر را دربارۀ نسبت دانش‌آموزان با کنکور فهرست کرد:

▪️احساس ناتوانی برای کسب رتبه‌های لازم برای ورود به دانشگاه‌های اصلی و در رشته‌های موردعلاقه

▪️روند کاهشی تأثیر تحصیلات عالی در تحرک اجتماعی و اشتغال

▪️تمایل به جذب سریعتر به بازار کار به‌ویژه در بین دانش‌آموزان مدارس عادی (شواهدی وجود دارد که شیوع کرونا به این موضوع دامن زده و تعداد دانش‌آموزان شاغل در مشاغل غیررسمی و اینترنتی افزایش یافته است).

▪️افت ارزش اجتماعی تحصیلات دانشگاهی به‌دلیل گسترش بی‌رویۀ مراکز دانشگاهی

▪️افت کیفیت آموزش حتی در دانشگاه‌های سطح یک کشور

▪️سرمایه‌گذاری برای آزمون‌های ورودی دانشگاه‌های اروپایی (در این راستا به‌تدریج دوره‌های آموزشی ویژه‌ای هم شکل گرفته و هرچند هنوز به یک جریان جدی تبدیل نشده، اما روند روبه‌افزایشی دارد. در دورۀ شیوع کرونا برگزاری دوره‌های آنلاین دیپلم در برخی کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی افزایش یافت و مدارک این دبیرستان‌ها، ورود به دانشگاه‌های این کشورها را تااندازه‌ای تسهیل کرده است)

▪️سرمایه‌گذاری برای تحصیل به‌ویژه در رشته‌های گروه پزشکی در کشورهایی نظیر ترکیه و اوکراین و هند

انتهای پیام/